Με μία πρώτη ματιά τα Στροφάδια δίνουν την εντύπωση ενός συμπλέγματος από δύο έρημα, μικρά, απομονωμένα νησιά και μερικές ξέρες συνολικής έκτασης τεσσάρων τετραγωνικών χιλιομέτρων, που καλύπτονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους από αραιούς θαμνώνες. Φυσικά εδώ δεσπόζει το επιβλητικό Καστρομονάστηρο της Θεοτόκου της Παντοχαράς, το οποίο έχτισε στο πρώτο μισό του 13ου αιώνα η Ειρήνη, θυγατέρα του Αυτοκράτορα της Νίκαιας, Θεοδώρου Λασκάρεως και το οποίο ανακαινίσθηκε από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ γύρω στα 1440 μ.Χ. Tόσο το συνολικό κτιριακό συγκρότημα του Μοναστηριού των Στροφάδων όσο και οι δύο νησίδες ανήκουν διοικητικά και ιδιοκτησιακά στην Ιερά Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Στα Στροφάδια εξάλλου ασκήτεψαν πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι μοναχοί, μεταξύ αυτών και ο Άγιος Διονύσιος. Σήμερα, στη Μονή ζει ο σεβάσμιος ιερομόναχος Γρηγόριος, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει αποχωριστεί ούτε για μια στιγμή το μοναστήρι και τα νησάκια.

 

Αναφοράς χρήζει επίσης και ο φάρος, ο οποίος από το 1887, υπάρχει στο δυτικό άκρο του μεγαλύτερου από τα δύο νησιά, έχει εμβέλεια αρκετών μιλίων και πλέον λειτουργεί με φωτοβολταϊκά, αφήνοντας τα σημάδια του πρόσφατου παρελθόντος να αποτυπώνονται στο μισογκρεμισμένο κτίριο των φαροφυλάκων που εργάζονταν κάποτε εκεί. Ακόμα και ο πιο άπειρος παρατηρητής δεν αργεί να διαπιστώσει ότι αυτά τα ωκεάνιου τύπου νησάκια, κυριολεκτικά στο μέσον του πουθενά, σφύζουν από άγρια ζωή. Και μάλιστα ζωή με φτερά! Για το λόγο αυτό αποτελούν μέρος του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου, ενώ ο χερσαίος καθώς και θαλάσσιος χώρος τους βρίσκεται στη διαχειριστική εποπτεία του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου. Παράλληλα αποτελούν Καταφύγιο Άγριας Ζωής και έχουν ενταχθεί στον αρχικό κατάλογο τόπων κοινοτικής σημασίας του Δικτύου ΦΥΣΗ 2000 για τη μεσογειακή βιογεωγραφική περιοχή σύμφωνα με την οδηγία 92/43/ΕΟΚ, διότι εκτός των σημαντικών οικοσυστημάτων που υπάρχουν στην επιφάνειά τους, αποτελoύν σημαντική περιοχή για τα πουλιά. Η σημαντικότητα των νησιών αυτών για τη μετανάστευση των πουλιών ενισχύεται εκτός από τον απομονωμένο χαρακτήρα τους και την ύπαρξη δεκάδων πηγαδιών με νερό, και από το μωσαϊκό ενδιαιτημάτων που συνθέτει η συνύπαρξη καλλιεργειών με σιτηρά, εποχικών υγροτοπικών εκτάσεων, αδιατάρακτων συστημάτων όπως το μοναδικό αιωνόβιο πυκνό κεδροδάσος (Juniperus phoenicea), οι θαμνώδεις εκτάσεις αειφύλλων με κυρίαρχα είδη το Σχίνο (Pistacia lentiscus), το Πουρνάρι (Quercus coccifera), τη Δάφνη (Laurus nobilis), το Φιλλύκι (Phillyrea media) και τη Μυρτιά (Myrtus communis) καθώς και η παρουσία φυτοκοινωνιών με Euphorbia dendroides και Sarcopoterium spinosum. 

 

Από τα πιο σημαντικά μεταναστευτικά είδη που παρατηρούνται σε μεγάλους αριθμούς στα νησιά, περίοπτη θέση κατέχουν τα Τρυγόνια (Streptopelia turtur) τα οποία φτάνουν στην Ελλάδα τον Αύγουστο με Σεπτέμβριο κατερχόμενα από πιο Βόρειες χώρες, στις οποίες είχαν πάει περνώντας πάλι από τη χώρα μας, όταν έρχονται από την Αφρική τους ανοιξάτικους μήνες προκειμένου να αναπαραχθούν. Τα Στροφάδια αποτελούν σημαντικό πέρασμα για το είδος αυτό το οποίο δυστυχώς αποτελεί δημοφιλές θήραμα για λαθροθήρες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Άλλα σημαντικά μεταναστευτικά είδη παγκόσμιου ενδιαφέροντος, σύμφωνα και με την τελευταία αναθεώρηση του σχετικού καταλόγου από το BirdLife International, είναι αρπακτικά, όπως ο Στικταετός Aquila clanga, το Κιρκινέζι Falco naumanni, και η Βαλτόπαπια Aythya nyroca, ενώ φυσικά άφθονα είναι και τα πιο κοινά χελιδόνια. Ιδιαίτερη αναφορά μπορεί να γίνει σε σημαντικά είδη που παρατηρούνται στην περιοχή και για τα οποία η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει υλοποιήσει προγράμματα προστασίας. Τέτοια είναι ο Μαυροπετρίτης (Falco eleonorae) ο οποίος σε όλο το Ιόνιο καταγράφεται μόνο στις δυτικές ακτές της Ζακύνθου και στα Στροφάδια, και ο Αιγαιόγλαρος (Larus audouinii).

 

Αν κάποιος θα ήθελε να αποδώσει σε ένα είδος ορνιθοπανίδας συμβολική αξία για τα Στροφάδια, αυτό θα μπορούσε κάλιστα να είναι ο Αρτέμης (Calonectris diomedea), ένα μεταναστευτικό θαλασσοπούλι που καταφθάνει στη Μεσόγειο το Μάρτη και φεύγει πάλι τον Οκτώβριο προς το Νότιο Ατλαντικό ωκεανό. Και στα δύο νησιά όπου αναπαράγεται ο φτερωτός θαλασσοπόρος εντοπίζονται σημαντικότατες αποικίες. Αν και η καταμέτρηση τους βέβαια αποτελεί μία επίπονη διαδικασία καθώς οι Αρτίνες, όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι, φτιάχνουν φωλιές σε βαθειές σχισμές βράχων ή κάτω από πυκνή θαμνώδη βλάστηση κοντά στις ακτές, και επιστρέφουν σε αυτές με τη δύση του ηλίου για να θρέψουν τους νεοσσούς τους. Εντούτοις τα πρoκαταρκτικά αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, σε συνεργασία με το Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος του ΑΤΕΙ Ιονίων Νήσων, ήταν άκρως εντυπωσιακά! Στην πραγματικότητα, η πρώτη αυτή προσπάθεια ανίχνευσης και καταγραφής θέσεων φωλιάσματος, έδειξε ότι τουλάχιστον στη νήσο Σταμφάνη, που αποτελεί και το μεγαλύτερο από τα δύο νησιά υπάρχουν πολλές δεκάδες φωλιές Αρτέμηδων. Το ίδιο εκτιμάται ότι συμβαίνει και στη νήσο Άρπυια, δηλαδή στο μικρότερο νησί, όπου τα καλοκαιρινά βράδια πραγματοποιούνται ιδιόμορφες «συναυλίες» από τους Αρτέμηδες που καταφθάνουν, έχοντας ως κοινό τουρίστες και ψαράδες που δένουν τα σκάφη τους στους απάνεμους κολπίσκους του νησιού. Αυτά τα καλέσματα των Αρτέμηδων έδωσαν τροφή και στη φαντασία των αρχαίων Ελλήνων, αποδίδοντάς τα σε απόκοσμα και λυσσασμένα ουρλιαχτά φτερωτών γυναικείων μορφών, που υπηρετούσαν τον Άδη, ονομάζονταν Άρπυιες (άρα και καθόλου τυχαίο το όνομα του μικρού νησιού), προκαλούσαν το κακό και έσπερναν τον πανικό στους θαλασσοπόρους με τα φρενιασμένα χτυπήματα των φτερούγων τους.

 

Η πιο σημαντική απειλή που φαίνεται να υπάρχει για τους Αρτέμηδες αφορά κατά κύριο λόγο στη θηρευτική πίεση, που ασκούν οι αρουραίοι και οι οποίοι ιδιαίτερα στις πιο προσβάσιμες φωλιές αποτελούν τον φόβο και τον τρόμο για αυγά, νεοσσούς, ακόμα και για τα ώριμα πουλιά. Εν κατακλείδι, θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα Στροφάδια αποτελούν έναν τόπο που παρουσιάζει ιδιαίτερο ερευνητικό, μελετητικό και τουριστικό ενδιαφέρον, τόσο για επιστήμονες διαφόρων κλάδων, όσο και για τους απλούς λάτρεις της άγριας φύσης.

 

Επιστροφή

        Εκτυπώσιμη Μορφή