«Τι μπορεί να σημαίνει σχολικό θέατρο; Εκείνο το Προκρούστειο, να παίρνεις τον Σαίξπηρ και να τον μικραίνεις, βάζοντάς του ωραία σκηνικά, πόσο αλήθεια αφορά τα παιδιά; Στα παιδιά αρέσει η μουσική, ο χορός, το χιούμορ. Αλλά σπάνια τα ρωτάμε τι τους αρέσει..». Αυτές τις σκέψεις και πολλές άλλες διατυπώνει η κ. Φ. Σωτήρχου, μια εκ των βασικών συντελεστών του πολλά υποσχόμενου 1^ου Πιλοτικού Ευρωπαϊκού Φεστιβάλ Θεάτρου και Performance, που οργάνωσε το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηλιούπολης από 31 Οκτωβρίου έως 7 Νοεμβρίου 2008 στο Θέατρο του Δημαρχιακού Μεγάρου Ηλιούπολης.

Παιδικά όνειρα, ελπίδες και φόβοι σε έργα γραμμένα από παιδιά για παιδιά, με τη συμμετοχή 6 χωρών, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Γερμανίας, της Ρουμανίας και της Τσεχίας. Η ελληνική συμμετοχή, το σχολικό μιούζικαλ «Μαζί», διάρκειας 80΄, που πραγματεύεται το θέμα της φιλίας μεταξύ παιδιών από διαφορετικούς πολιτισμούς, ανέβηκε από μαθητές των 3^ου, 8^ου, 11^ου 17^ου Δημοτικών Σχολείων Ηλιούπολης, καθώς και από το 3^ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης.

   

«Το θέατρο είναι απαραίτητο μάθημα για τα παιδιά», δηλώνει με πάθος η εκπαιδευτικός κ. Φ. Σωτήρχου. «Τα ξένα σχολεία θα λειτουργήσουν ως αντίβαρο σε ό,τι συμβαίνει εδώ» εξηγεί. Πριν από 2χρόνια μοιράστηκε στα παιδιά της Ε΄ και της ΣΤ΄ Δημοτικού το νέο βιβλίο Θεατρικής Αγωγής για διδασκαλία 18ωρών ετησίως. Όμως δε διδάσκεται ακόμα λόγω μη επαρκούς επιμόρφωσης των εκπ/κών. Και διερωτάται: «Πώς να διδάξει ένας δάσκαλος κινησιολογία, αν δεν ξέρει; Πώς να διδάξει Κομέντια ντελ 'Aρτε, αν δεν την έχει διδαχθεί;» και επειδή η Θεατρική Αγωγή απέκτησε πριν από 2 χρόνια κάποιες ώρες στη διδασκαλία Ε' και Στ' Δημοτικού ξεκίνησε με την αμέριστη στήριξη μιας άλλης νέας γυναίκας, της κ. Π. Βλάχου, Προέδρου του Πολιτιστικού Κέντρου Ηλιούπολης. Ως εκ τούτου η προσπάθεια των δύο κυριών είναι αξιέπαινη!

 

Το φεστιβάλ το οποίο περιλαμβάνει και σεμινάρια για εκπαιδευτικούς είναι μεν πιλοτικό, πατάει όμως σε γερές βάσεις. Τα έργα, τα περισσότερα από τα οποία είναι γραμμένα από παιδιά, μιλούν για τον απόλυτο τρόπο σκέψης, τις προκαταλήψεις, την εξωτερική εμφάνιση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα όνειρα, τις ελπίδες και τους φόβους των παιδιών.

 

Στόχος του φεστιβάλ είναι να βοηθήσει ώστε να σπάσουν κάποια ταμπού: «Ένα ταμπού είναι οι διαχωρισμοί ανάμεσα στις εκπαιδευτικές βαθμίδες: νηπιαγωγός, δάσκαλος, καθηγητής, πανεπιστημιακός», λέει η κ. Σωτήρχου. «Κανείς δε συγχρωτίζεται ούτε συγχρονίζεται με τον άλλον. Το παιδί του Δημοτικού είναι άλλο νησί και του Γυμνασίου άλλο. Ενώ στην πραγματικότητα το παιδί της ΣΤ΄ Δημοτικού είναι πλήρης έφηβος που τον μεταχειρίζονται σαν μικρό.»

Στην ελληνική εκπροσώπηση μετείχαν παιδιά διαφόρων ηλικιών. Για τα παιδιά η συμμετοχή και η οργάνωση μιας θεατρικής παράστασης είναι παράθυρο διαφυγής, γίνονται πιο εκδηλωτικά. Τα παιδιά έχουν αγκαλιάσει το φεστιβάλ και δε διστάζουν να δηλώσουν περήφανα για τη δραστηριότητα αυτή. Το φεστιβάλ έχει το δικό του ιστότοπο τον οποίο μπορείτε να επισκεφθείτε: www.politismos-ilioupoli.gr.

Επιστροφή

        Εκτυπώσιμη Μορφή